अंक 18 (110311)
अंक 17 (100916)
अंक 16 (100507)
अंक 15 (100205)
अंक 14 (091022)
अंक 13 (090602)
अंक 12 (090313)
अंक 11 (facsimili issue)
अंक 10
अंक 9
अंक 8
अंक 7
अंक 6
अंक 5
अंक 4
अंक 3
अंक 2
अंक 1 (facsimili issue)
सोमवार, 17 फ़रवरी 2014
मंगलवार, 11 फ़रवरी 2014
Embassy of India building in Berlin
The Embassy of India building has been designed by the German architect Prof. Hilde Léon of the Léon Wohlhage Wernik Architekten. The design draws inspiration from the “Jantar Mantar”- one of the finest ancient astronomical observatories built between 1727 and 1734 by Maharaja Jai Singh II of Jaipur at Delhi, Jaipur, Ujjain, Mathura and Varanasi. (Jantar Mantar literally means instrument for calculation). The red sandstone covering the external surfaces is from Rajasthan – similar to that used for the famous Lal Quila (Red Fort) in Delhi and the Agra Fort built during the Mughal period.
The building, a villa-like solitary volume, imitates and blends with the surrounding stand-alone structures. From the street the building appears like an oblong closed block with a mostly solid façade. The cubic forms are given expression through massive roughcast Indian red sandstone. A narrow vertical incision on the façade opens up the cylindrical atrium, which leads to the public entrance and provides a view deep into the structure. It also feeds natural light and air in the building, an architectural characteristic prevalent in all parts of India.
The building contains within its structure a complex arrangement of room sequences with a garden courtyard as its core. The correspondence of building and garden, each on a square plan, is evident, above all, in the interplay of mass and void between the entrance atrium and the cylindrical shape to the atrium. A flowing water pond in the front, a small fountain in the foyer and a terrace garden at the middle courtyard with water flowing down a cascade of stairs are other features typical to Indian architecture.
The public entrance to the embassy is accessed via the central atrium towards the street façade. From here one can reach all areas accessible to the public, including the Consular Wing. The public areas are positioned around the entrance atrium and an adjoining double-height hall. From this point one enters the ground floor auditorium-cum-function hall, which continues onto the garden courtyard. In addition to these facilities, the public area includes an exhibition hall with an adjoining library and a business center.
The foundation stone of the building was laid by the then President of India, Shri K.R. Narayanan on 9 September 1998. The construction was completed in January 2001. The Embassy of India building is today among the select list of tourist attractions in Berlin. It is distinct for the interplay of solidness & openness, of timelessness & continuity in the past & present architectural styles in India.
The building, a villa-like solitary volume, imitates and blends with the surrounding stand-alone structures. From the street the building appears like an oblong closed block with a mostly solid façade. The cubic forms are given expression through massive roughcast Indian red sandstone. A narrow vertical incision on the façade opens up the cylindrical atrium, which leads to the public entrance and provides a view deep into the structure. It also feeds natural light and air in the building, an architectural characteristic prevalent in all parts of India.
The building contains within its structure a complex arrangement of room sequences with a garden courtyard as its core. The correspondence of building and garden, each on a square plan, is evident, above all, in the interplay of mass and void between the entrance atrium and the cylindrical shape to the atrium. A flowing water pond in the front, a small fountain in the foyer and a terrace garden at the middle courtyard with water flowing down a cascade of stairs are other features typical to Indian architecture.
The public entrance to the embassy is accessed via the central atrium towards the street façade. From here one can reach all areas accessible to the public, including the Consular Wing. The public areas are positioned around the entrance atrium and an adjoining double-height hall. From this point one enters the ground floor auditorium-cum-function hall, which continues onto the garden courtyard. In addition to these facilities, the public area includes an exhibition hall with an adjoining library and a business center.
The foundation stone of the building was laid by the then President of India, Shri K.R. Narayanan on 9 September 1998. The construction was completed in January 2001. The Embassy of India building is today among the select list of tourist attractions in Berlin. It is distinct for the interplay of solidness & openness, of timelessness & continuity in the past & present architectural styles in India.
ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਆਂ
ਐਵੇਂ ਨਾ ਲੜਿਆ ਕਰ ਢੋਲਾ, ਵੇ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਸਿਹਰਿਆਂ ਨਾਲ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਆਂ
ਕਦੇ ਸਾਡੀ ਵੀ ਗੱਲ ਕੋਈ ਸੁਣ ਸੱਜਣਾ, ਵੇ ਮੈਂ ਵਾਜਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਆਈ ਹੋਈ ਆਂ
ਤੂੰ ਰਾਤ ਦੇਰ ਤੱਕ ਰੱਬ ਜਾਣੇ, ਕਿਸ ਸੌਕਣ ਦੇ ਘਰ ਰਹਿਣਾ ਏਂ
ਜੇ ਮੈਂ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਪੁੱਛ ਬੈਠਾਂ, ਤੂੰ ਵੱਢ ਖਾਣ ਨੂੰ ਪੈਂਦਾ ਏਂ
ਵੇ ਮੈਂ ਕਦੋਂ ਦੀ ਪੇਕੇ ਟੁਰ ਜਾਂਦੀ, ਪਰ ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੀ ਸਮਝਾਈ ਹੋਈ ਆਂ
ਦਾਰੂ ਨਾ ਪੀ ਕੇ ਆਇਆ ਕਰ, ਮੈਂ ਡਰ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ ਕੰਬ ਜਾਵਾਂ
ਨਿੱਤ ਪੀ ਕੇ ਤੂੰ ਕਰੇਂ ਖਰਾਬੀ, ਮੈਂ ਕੋਲ ਬੈਠੀ ਕੁਮਲਾ ਜਾਵਾਂ
ਹੁਣ ਪੰਜ-ਸੱਤ ਦਿਨ ਦੀ ਤਾਂ ਮਾਹਿਆ, ਮੈਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਘਬਰਾਈ ਹੋਈ ਆਂ
ਕਦੀ ਮੇਹੰਦੀ ਲਿਆ ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਲਈ, ਮੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਲਈ ਦੰਦਾਸਾ ਲਿਆ
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਖੇਡ ਮੇਰਾ ਹੁਸਨ ਮਾਣ, ਕਰ ਟਿੱਚਰ ਬੁੱਲੀਂ ਹਾਸਾ ਲਿਆ
ਮੇਰੀ ਨਨਦ ਮਾਰਦੀ ਨਿੱਤ ਤਾਨੇ, ਮੈਂ ਸੱਸ ਦੀ ਬੜੀ ਸਤਾਈ ਹੋਈ ਆਂ
ਕਦੇ ਸਾਡੀ ਵੀ ਗੱਲ ਕੋਈ ਸੁਣ ਸੱਜਣਾ, ਵੇ ਮੈਂ ਵਾਜਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਆਈ ਹੋਈ ਆਂ
ਤੂੰ ਰਾਤ ਦੇਰ ਤੱਕ ਰੱਬ ਜਾਣੇ, ਕਿਸ ਸੌਕਣ ਦੇ ਘਰ ਰਹਿਣਾ ਏਂ
ਜੇ ਮੈਂ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਪੁੱਛ ਬੈਠਾਂ, ਤੂੰ ਵੱਢ ਖਾਣ ਨੂੰ ਪੈਂਦਾ ਏਂ
ਵੇ ਮੈਂ ਕਦੋਂ ਦੀ ਪੇਕੇ ਟੁਰ ਜਾਂਦੀ, ਪਰ ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੀ ਸਮਝਾਈ ਹੋਈ ਆਂ
ਦਾਰੂ ਨਾ ਪੀ ਕੇ ਆਇਆ ਕਰ, ਮੈਂ ਡਰ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ ਕੰਬ ਜਾਵਾਂ
ਨਿੱਤ ਪੀ ਕੇ ਤੂੰ ਕਰੇਂ ਖਰਾਬੀ, ਮੈਂ ਕੋਲ ਬੈਠੀ ਕੁਮਲਾ ਜਾਵਾਂ
ਹੁਣ ਪੰਜ-ਸੱਤ ਦਿਨ ਦੀ ਤਾਂ ਮਾਹਿਆ, ਮੈਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਘਬਰਾਈ ਹੋਈ ਆਂ
ਕਦੀ ਮੇਹੰਦੀ ਲਿਆ ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਲਈ, ਮੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਲਈ ਦੰਦਾਸਾ ਲਿਆ
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਖੇਡ ਮੇਰਾ ਹੁਸਨ ਮਾਣ, ਕਰ ਟਿੱਚਰ ਬੁੱਲੀਂ ਹਾਸਾ ਲਿਆ
ਮੇਰੀ ਨਨਦ ਮਾਰਦੀ ਨਿੱਤ ਤਾਨੇ, ਮੈਂ ਸੱਸ ਦੀ ਬੜੀ ਸਤਾਈ ਹੋਈ ਆਂ
ਟੱਪੇ
ਬਾਪੂ ਦੇ ਪਸੰਦ ਆ ਗਿਆ, ਮੁੰਡਾ ਰੋਹੀ ਦੇ ਕਿੱਕਰ ਤੋਂ ਕਾਲਾ
ਜਿੱਥੋਂ ਮੇਰਾ ਮਾਹੀ ਲੰਘਦਾ, ਉੱਥੇ ਕਿੱਕਰਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਮੋਤੀ
ਅੱਖ ਪਟਵਾਰਣ ਦੀ, ਜਿਵੇਂ ਇੱਲ ਦੇ ਆਲਣੇ ਆਂਡਾ
ਸੁਰਮੇ ਦਾ ਕੀ ਪਾਓਣਾ, ਤੇਰੀ ਅੱਖ ਨੀ ਕਬੂਤਰ ਵਰਗੀ
ਓਦੋਂ ਕਿਓਂ ਨਾ ਆਇਆ ਮਿੱਤਰਾ, ਜਦੋਂ ਰੰਗ ਸੀ ਸਰੋਂ ਦੇ ਫੁੱਲ ਵਰਗਾ
ਸਰੋਂ ਵਾਲੇ ਖੇਤ ਨੂੰ ਆਜੀ, ਤੈਨੂੰ ਗੰਦਲਾਂ ਦਾ ਸਾਗ ਤੁੜਾਵਾਂ
ਸੱਪ ਦੀ ਨਾ ਤੋਰ ਤੁਰਿਏ, ਕੋਈ ਲੈਜੂਗਾ ਕੀਲ ਕੇ ਜੋਗੀ
ਅੱਖ ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਦੀ ਦੁਖੇ, ਲਾਲੀ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੇ ਵਿੱਚ ਰੜਕੇ
ਸੜ ਗਈਆਂ ਲਾਲ ਬੁੱਲੀਆਂ, ਕਿਹੜੇ ਯਾਰ ਦਾ ਤੱਤਾ ਦੁੱਧ ਪੀਤਾ
ਯਾਰਾ ਤੇਰਾ ਘੁੱਟ ਭਰ ਲਾਂ, ਅੱਖੀਂ ਵੇਖ ਕੇ ਸਬਰ ਨਾ ਆਵੇ.
ਤ੍ਰਿਪ ਤ੍ਰਿਪ ਚੋਵੇ ਮੁੜਕਾ, ਕਿਹੜੇ ਯਾਰ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਤੋਂ ਆਈ
ਸੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣ ਹੱਡੀਆਂ, ਜਿੰਦ ਮਾਹੀ ਦੇ ਮੰਜੇ ਉੱਤੇ ਨਿੱਕਲੇ
ਰੱਬ ਦਾ ਦੀਦਾਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਰਾਤੀਂ ਯਾਰ ਨੇ ਗਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਲਾਈ
ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਲੂਣ ਦੀ ਡਲੀ, ਤੂੰ ਮਿਸ਼ਰੀ ਕਰ ਕੇ ਜਾਣੀ
ਦੁਨਿਆ ਭਰਮ ਕਰੇ ਭੈੜੇ, ਦੰਦ ਹੱਸਣੋਂ ਨਾ ਰਹਿੰਦੇ ਮੇਰੇ
ਮੁਪਨੇ ਚ ਪੈਣ ਜੱਫੀਆਂ, ਅੱਖ ਖੁੱਲ ਗਈ ਨਜ਼ਾ ਨਾ ਆਇਆ.
ਤੇਰੇ ਸੰਧੂਰੀ ਰੰਗ ਦੇ, ਮੈਂਨੂੰ ਮੱਸਿਆ ਚ ਪੈਣ ਭੁਲੇਖੇ
ਭਰ ਭਰ ਵੰਡ ਮੁਠੀਆਂ, ਗੋਰੇ ਰੰਗ ਨੇ ਸਦਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ
ਅੱਖ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀ, ਉਹਦੇ ਬੁੱਲ ਨਾ ਫੜਕਦੇ ਦਿਸਦੇ
ਘੁੰਡ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਕੀਤੀਆਂ, ਗੋਰਾ ਰੰਗ ਤੇ ਸ਼ਰਬਤੀ ਅੱਖੀਆਂ
ਗੱਲ ਤਾਂ ਤਵੀਤ ਬਣ ਕੇ, ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਸਮਝ ਲਵਾਂ ਸਾਰੀ
ਦੁਨਿਆ ਲੱਖ ਵੱਸਦੀ, ਸਾਨੂੰ ਡਾਰ ਦੇ ਬਾਂਝ ਹਨੇਰਾ
ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਰੋਵਾਂ, ਯਾਰ ਰੋਵੇ ਕਿੱਕਰਾਂ ਦੇ ਓਹਲੇ
ਯਾਰ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਮੇਰਾ ਚਿੱਤ ਨਾ ਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲੱਗਦਾ.
ਅੱਖੀਆਂ ਚ ਯਾਰ ਵਸਦਾ, ਮੈਂ ਡਰਦੀ ਸੁਰਮਾ ਨਾ ਪਾਵਾਂ
ਗੁੜ ਨਾਲੋਂ ਇਸ਼ਕ ਮਿੱਠਾ, ਰੱਬਾ ਲੱਗ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜਾਵੇ
ਤੇਰੀ ਆਈ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਂ, ਤੇਰਾ ਵਾਲ ਵਿੰਗਾ ਨਾ ਹੋਵੇ
ਲੱਗੀਆਂ ਤਰੰਜਣਾਂ ਦੀਆਂ, ਸੋਹਣਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਡਾਦ ਮੰਡੀ ਵਿੱਚ ਆਈਆਂ
ਪੱਤਣਾਂ ਤੇ ਰੋਣ ਖੜੀਆਂ, ਕੱਚੀ ਟੁੱਟ ਗਈ ਜਿੰਨਾਂ ਦੀ ਯਾਰੀ
ਟੁੱਟ ਪੈਣੇ ਦਰਜੀ ਨੇ, ਰੱਖ ਲਈ ਝੁੱਗੇ ਦੀ ਤਾਕੀ
ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਓਣਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਲੱਕ ਪਤਲੇ ਤੋਂ ਡਰਗੀ
ਲੱਡੂ ਖਾ ਲੈ ਬਾਣਿਏ ਦੇ, ਗੱਨੇ ਚੂਪ ਲੈ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਪੋਲੇ
ਦੇਖੀਂ ਲਾਲਾ ਘੱਟ ਨਾ ਤੋਲੀਂ, ਲੱਡੂ ਤੇਰੀ ਓ ਕੁੜੀ ਨੇ ਖਾਣੇ
ਕੁੜਤੀ ਨੂੰ ਬਲ ਪੈ ਗਿਆ, ਕਿਹੜੇ ਯਾਰ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿੱਕਲੀ
ਮੇਰੀ ਭਾਵੇਂ ਜਿੰਦ ਕੱਢ ਲੈ, ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਨੂੰ ਮੰਦਾ ਨਾਂ ਬੋਲੀਂ
ਜਿੰਦਰਾ ਜੰਗਾਲ ਖਾ ਗਿਆ, ਕੁੰਜੀ ਲੈ ਗਿਆ ਦਿਲਾਂ ਦਾ ਜਾਨੀ
ਜਿੱਥੋਂ ਮੇਰਾ ਮਾਹੀ ਲੰਘਦਾ, ਉੱਥੇ ਕਿੱਕਰਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਮੋਤੀ
ਅੱਖ ਪਟਵਾਰਣ ਦੀ, ਜਿਵੇਂ ਇੱਲ ਦੇ ਆਲਣੇ ਆਂਡਾ
ਸੁਰਮੇ ਦਾ ਕੀ ਪਾਓਣਾ, ਤੇਰੀ ਅੱਖ ਨੀ ਕਬੂਤਰ ਵਰਗੀ
ਓਦੋਂ ਕਿਓਂ ਨਾ ਆਇਆ ਮਿੱਤਰਾ, ਜਦੋਂ ਰੰਗ ਸੀ ਸਰੋਂ ਦੇ ਫੁੱਲ ਵਰਗਾ
ਸਰੋਂ ਵਾਲੇ ਖੇਤ ਨੂੰ ਆਜੀ, ਤੈਨੂੰ ਗੰਦਲਾਂ ਦਾ ਸਾਗ ਤੁੜਾਵਾਂ
ਸੱਪ ਦੀ ਨਾ ਤੋਰ ਤੁਰਿਏ, ਕੋਈ ਲੈਜੂਗਾ ਕੀਲ ਕੇ ਜੋਗੀ
ਅੱਖ ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਦੀ ਦੁਖੇ, ਲਾਲੀ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੇ ਵਿੱਚ ਰੜਕੇ
ਸੜ ਗਈਆਂ ਲਾਲ ਬੁੱਲੀਆਂ, ਕਿਹੜੇ ਯਾਰ ਦਾ ਤੱਤਾ ਦੁੱਧ ਪੀਤਾ
ਯਾਰਾ ਤੇਰਾ ਘੁੱਟ ਭਰ ਲਾਂ, ਅੱਖੀਂ ਵੇਖ ਕੇ ਸਬਰ ਨਾ ਆਵੇ.
ਤ੍ਰਿਪ ਤ੍ਰਿਪ ਚੋਵੇ ਮੁੜਕਾ, ਕਿਹੜੇ ਯਾਰ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਤੋਂ ਆਈ
ਸੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣ ਹੱਡੀਆਂ, ਜਿੰਦ ਮਾਹੀ ਦੇ ਮੰਜੇ ਉੱਤੇ ਨਿੱਕਲੇ
ਰੱਬ ਦਾ ਦੀਦਾਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਰਾਤੀਂ ਯਾਰ ਨੇ ਗਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਲਾਈ
ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਲੂਣ ਦੀ ਡਲੀ, ਤੂੰ ਮਿਸ਼ਰੀ ਕਰ ਕੇ ਜਾਣੀ
ਦੁਨਿਆ ਭਰਮ ਕਰੇ ਭੈੜੇ, ਦੰਦ ਹੱਸਣੋਂ ਨਾ ਰਹਿੰਦੇ ਮੇਰੇ
ਮੁਪਨੇ ਚ ਪੈਣ ਜੱਫੀਆਂ, ਅੱਖ ਖੁੱਲ ਗਈ ਨਜ਼ਾ ਨਾ ਆਇਆ.
ਤੇਰੇ ਸੰਧੂਰੀ ਰੰਗ ਦੇ, ਮੈਂਨੂੰ ਮੱਸਿਆ ਚ ਪੈਣ ਭੁਲੇਖੇ
ਭਰ ਭਰ ਵੰਡ ਮੁਠੀਆਂ, ਗੋਰੇ ਰੰਗ ਨੇ ਸਦਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ
ਅੱਖ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀ, ਉਹਦੇ ਬੁੱਲ ਨਾ ਫੜਕਦੇ ਦਿਸਦੇ
ਘੁੰਡ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਕੀਤੀਆਂ, ਗੋਰਾ ਰੰਗ ਤੇ ਸ਼ਰਬਤੀ ਅੱਖੀਆਂ
ਗੱਲ ਤਾਂ ਤਵੀਤ ਬਣ ਕੇ, ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਸਮਝ ਲਵਾਂ ਸਾਰੀ
ਦੁਨਿਆ ਲੱਖ ਵੱਸਦੀ, ਸਾਨੂੰ ਡਾਰ ਦੇ ਬਾਂਝ ਹਨੇਰਾ
ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਰੋਵਾਂ, ਯਾਰ ਰੋਵੇ ਕਿੱਕਰਾਂ ਦੇ ਓਹਲੇ
ਯਾਰ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਮੇਰਾ ਚਿੱਤ ਨਾ ਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲੱਗਦਾ.
ਅੱਖੀਆਂ ਚ ਯਾਰ ਵਸਦਾ, ਮੈਂ ਡਰਦੀ ਸੁਰਮਾ ਨਾ ਪਾਵਾਂ
ਗੁੜ ਨਾਲੋਂ ਇਸ਼ਕ ਮਿੱਠਾ, ਰੱਬਾ ਲੱਗ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜਾਵੇ
ਤੇਰੀ ਆਈ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਂ, ਤੇਰਾ ਵਾਲ ਵਿੰਗਾ ਨਾ ਹੋਵੇ
ਲੱਗੀਆਂ ਤਰੰਜਣਾਂ ਦੀਆਂ, ਸੋਹਣਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਡਾਦ ਮੰਡੀ ਵਿੱਚ ਆਈਆਂ
ਪੱਤਣਾਂ ਤੇ ਰੋਣ ਖੜੀਆਂ, ਕੱਚੀ ਟੁੱਟ ਗਈ ਜਿੰਨਾਂ ਦੀ ਯਾਰੀ
ਟੁੱਟ ਪੈਣੇ ਦਰਜੀ ਨੇ, ਰੱਖ ਲਈ ਝੁੱਗੇ ਦੀ ਤਾਕੀ
ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਓਣਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਲੱਕ ਪਤਲੇ ਤੋਂ ਡਰਗੀ
ਲੱਡੂ ਖਾ ਲੈ ਬਾਣਿਏ ਦੇ, ਗੱਨੇ ਚੂਪ ਲੈ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਪੋਲੇ
ਦੇਖੀਂ ਲਾਲਾ ਘੱਟ ਨਾ ਤੋਲੀਂ, ਲੱਡੂ ਤੇਰੀ ਓ ਕੁੜੀ ਨੇ ਖਾਣੇ
ਕੁੜਤੀ ਨੂੰ ਬਲ ਪੈ ਗਿਆ, ਕਿਹੜੇ ਯਾਰ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿੱਕਲੀ
ਮੇਰੀ ਭਾਵੇਂ ਜਿੰਦ ਕੱਢ ਲੈ, ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਨੂੰ ਮੰਦਾ ਨਾਂ ਬੋਲੀਂ
ਜਿੰਦਰਾ ਜੰਗਾਲ ਖਾ ਗਿਆ, ਕੁੰਜੀ ਲੈ ਗਿਆ ਦਿਲਾਂ ਦਾ ਜਾਨੀ
सदस्यता लें
संदेश (Atom)